دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد