دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست