دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت