دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را