دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست