دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد