دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد