دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند