دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد