دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد