دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد