دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست