دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما