دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد