دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد