دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد