دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد