دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است