دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست