دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است