دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا