دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد