دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد