دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند