دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند