دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت