دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست