دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست