دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت