دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست