دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا