دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست