دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست