دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت