دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست