دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند