دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد