دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است