دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت