دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد