دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است