دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد