دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را