دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد