دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را