دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد