دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد