دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد