دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد