دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند